ÖZET

Amaç:

Vaskülitlerin takibinde ideal biyobelirteç için hala karşılanmamış ihtiyaçlar vardır. Bu çalışmada S100A12 ve Serum Amilod A’nın (SAA) vaskülitlerin tanı veya hastalık aktivasyonunda biyobelirteç olarak geçerliliklerini değerlendirmeyi amaçladık.

Yöntem:

Klinik olarak aktif 18 vaskülit hastası [dev hücreli arterit (n=6), Takayasu arteriti (n=6) ve granülomatoz polianjit (n=6)] ve 12 sağlıklı kontrol çalışmaya dahil edildi. Hastalık aktivitesi Birmingham hastalık aktivite skoru (BVAS) kullanılarak değerlendirildi. SAA, S100A12, C-reaktif protein (CRP), nötrofil-lenfosit oranı (NLR), trombosit-lenfosit oranı (PLR) ve BVAS arasındaki korelasyon araştırıldı. Her biyobelirteçin tanısal geçerliliğini değerlendirmek için alıcı işlem karakteristiklerinin analizi yapıldı.

Sonuç:

SAA, S100A12’den daha potansiyel bir biyobelirteç olarak önerilebilir. SAA’nın, hem aktif vaskülit ayırt edici özelliği hem de hastalık aktivitesi ile korelasyonu S100A12’den daha anlamlı olarak saptandı. Sonuçlarımız, SAA ve SAA benzeri proteinlerin vaskülit değerlendirmesinde kullanımıyla ilgili daha ileri araştırmalara ihtiyaç duyulduğunu göstermektedir.

Bulgular:

Aktif vaskülitli hastalarda, sağlıklı kontrollere kıyasla CRP, S100A12 ve SAA düzeyleri ile NLR ve PLR oranları anlamlı derecede yüksek saptandı. S100A12, hastalık aktivitesi ve diğer biyobelirteçler ile korele değildi. Hastalık aktivitesi ile en anlamlı korelasyona SAA’nın sahip olduğu saptandı (r=0,63, p<0,05). Tüm biyobelirteçlerin vaskülit hastalarını sağlıklı kontrollerden etkin bir şekilde ayırt edebildikleri saptandı. Eğri altındaki alan (EAA); CRP, SAA, S100A12, NLR ve PLR için sırasıyla 0,95 (%95 güven aralığı 0,88-0,99), 0,82 (0,65-0,98), 0,77 (0,60-0,95), 0,90 (0,79-0,99) ve 0,89 (0,76-0,99) olarak saptandı. SAA, S100A12 ile karşılaştırıldığında daha iyi bir EAA’ya sahipti. SAA için 7,5 mg/L (duyarlılık %78, özgüllük %83) ve S100A12 için 24 ng/ mL (duyarlılık %89, özgüllük %67) aktif vaskülit tanımlamak için en uygun değerler olarak saptandı.