Öz

Amaç

Spondilodiskit tanısı genellikle manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ile radyografik olarak mümkündür. Ancak günlük pratikte ilk değerlendirilen görüntüleme yöntemi konvansiyonel radyografidir. Bu çalışmanın amacı lomber bölgedeki enfeksiyöz veya romatolojik spondilodiskitlerin romatolog tarafından konvansiyonel radyografi ile saptanmasının duyarlılığını ve özgüllüğünü belirlemektir.

Yöntem: Lumbosakral (LS) MRG’de spondilodiskit saptanan 102 hasta içerisinden eş zamanlı konvansiyonel LS grafisi çekilen 23 hasta çalışmaya dahil edildi. Kontrol grubunda LS MR’de spondilodiskit olmayan 52 hasta dahil edildi. On bir romatolog konvansiyonel LS radyografilerini değerlendirdi. LS konvansiyonel radyografinin duyarlılığı, özgüllüğü, pozitif ve negatif prediktif değeri hesaplandı.

Bulgular

Spondilodiskit hastalarının 8/23’ünde (%34,7) neden enfeksiyon iken, 15/23’ünde (%65,2) spondiloartritti. LS MR bulgularına göre 23 hastada toplam 31 vertebral ünitede spondilodiskit mevcuttu. Spondilodiskiti, vertebral ünite seviyesine göre değerlendirdiğimizde en fazla tek seviyede [14 (%60,8)], en fazla L4-5 vertebral ünitede [813 (%56,5)] görüldü. Konvansiyonel radyografide LS spondilodiskitini saptamanın duyarlılığı %52 (30-65), özgüllüğü ise %86 (59-94) olarak bulunmuştur. Enfeksiyöz spondilodiskitli hastalarda ortanca (minimum-maksimum) duyarlılık 75,0 (50,0-87,5) iken, spondiloartrite bağlı spondilodiskitli hastalarda 46,6 (13,3-76,9) idi.

Sonuç

Klinisyenler spondilodiskiti gözden kaçırabilmektedir. Uygun klinik bulguların varlığında ilk aşamada konvansiyonel radyografi ile değerlendirilse de daha ileri tetkikler açısından klinisyenin dikkatli olması gerekir.