ÖZET

Tularemi, yılda yaklaşık 500'ü Türkiye'den olmak üzere tüm dünyada 500.000 yeni olguda saptanan zoonotik bir hastalıktır. Etkeni gram negatif bir kokobasil olan Francisella tularensis'dir. Klinik bulguları bakterinin giriş yeri, inokülasyon dozu, virülansı ve konağın immün durumuna göre değişebilmektedir. Subklinik seyreden hafif bir klinik durumdan, ağır sepsis gelişimine kadar çeşitli tablolarda karşımıza çıkabilir. İnsanlarda global olarak en sık gözlenen form ülseroglandüler olup Kuzey Amerika, Asya ve Avrupa'da daha sık görülmektedir. Ülkemizde ise orofaringeal tularemi en sık saptanan formdur ve Karadeniz, Marmara başta olmak üzere hemen hemen tüm bölgelerden olgu bildirimleri yapılmaktadır. Başta diğer enfeksiyonlar olmak üzere bir çok hastalıkla karıştığından tanısı geç konulmakta ve medikal tedavi gecikmesi nedeniyle süpürasyonlu lenf nodları gelişebilmektedir. Baş-boyun kitlelerinin ayırıcı tanısında nadir sayılan bir hastalık olmasına rağmen özellikle servikal lenfadenitli ve eritema nodozumlu olgular da akıllara getirilmelidir. Kırsal kesimde yaşayanlar, çiftçiler, avcılar, kasaplar, ahçılar, doğaseverler riskli grubu oluşturmaktadır. Mikroaglütinasyon yontemiyle 1/128, tüp aglütinasyon yonteminde ise 1/160 ve üzerinde titreler tanı koydurucudur. Tedavide aminoglikozidler kullanılabilen ilk seçenek olup 10 gün süreyle uygulanması önerilmektedir. Bu makalede, Türkiye'de Ege Bölgesinin Uşak ilinden poliartralji, eritema nodozum ve lenfadenopati ile başvuran bir olguya yaklaşım eşliğinde tularemi hastalığını irdelemeye çalıştık.