ÖZET

Bu çalışmada, IgG4-RD hastalığının ayırıcı tanısında S100 biyobelirteçlerinin güvenilirliğini ve geçerliliğini araştırmak ve hastalık prognozunda etkili bir yardımcı araç olarak kullanılan parotis/lakrimal bezlerin iki boyutlu shear wave elastografi (2D-SWE) skorları ile arasındaki ilişkiyi incelemek istedik.

Bu kesitsel çalışmaya romatoloji polikliniğine başvuran 27 amiloidoz, 17 sarkoidoz, 13 IgG4-RD ve 21 sağlıklı kontrol (SK) dahil edildi. ELISA testi ile S100A8, S100A9, S100A12 ve S100A8/A9 (kalprotektin) protein seviyeleri tespit edildi. Parotis ve lakrimal bezlerin elastisite değerlendirilmesi 2D-SWE kullanılarak yapıldı.

Hasta ve sağlıklı kontrol grupları arasında yaş, cinsiyet ve vücut kitle indeksi açısından anlamlı fark yoktu. S100A9 ve S100A12 proteinlerinin ortalama düzeyleri amiloidoz (S100A9; 25,09±7,92 vs. 12,91±8,74, S100A12; 627,87±643,83 vs. 344,03±118,02, p=0,001) ve sarkoidoz (S100A9; 23,67±12,34 vs. 12,91±8,74, S100A12; 600,4±381,26 vs. 344,03±118,02 p=0,001) gruplarında sağlıklı kontrollere göre anlamlı olarak daha yüksek saptandı (p<0,05). Kalprotektin seviyeleri, amiloidoz grubunda IgG-RD ve kontrol grubuna göre önemli ölçüde daha yüksekti. Parotis ve lakrimal bezler için ortalama 2D-SWE skorları IgG4-RD grubunda kontrol, amiloidoz ve sarkoidoz gruplarına göre anlamlı derecede yüksekti (p<0,01). Elastikiyet kaybını yansıtan parotis bezlerindeki 2D- SWE skorları, IgG4- RD grubunda S100A9 düzeyi ile pozitif korelasyona sahipti (r=0,948, p=0,014).

Bu çalışmanın sonuçları, S100A9, S100A12 ve kalprotektinin umut verici biyobelirteçler olduğunu ve IgG4-RD, sarkoidoz ve amiloidozun ayırıcı tanısını kolaylaştırabileceğini düşündürmektedir. S100A9 ve parotis elastisitesi, IgG4-RD’li hastalarda hastalık aktivite durumunun değerlendirilmesi için yeni bir biyobelirteç ve araç olabilirler.