ÖZET

Bu çalışmada romatoid artrit (RA) ve spondiloartrit (SpA) hastalarında tedavide kullanılan biyolojik (b) DMARD'lar arasında geçiş gösteren hastaların özelliklerini belirlemek ve bu geçişin nedenlerini araştırmak amaçlanmıştır.

Bu çok merkezli, prospektif gözlemsel kohort çalışmasında Türkiye'nin farklı bölgelerinden 15 merkezde RA ve SpA hastalarının web-tabanlı kaydını yapan TReasure veritabanı kullanıldı. Çalışmada bDMARD tedavisine devam eden hastalarda takipleri sırasında bDMARD'lar arasındaki değişim oranları, nedenleri ve hasta özellikleri incelendi.

Analize 2115 RA ve 3138 SpA hastası dahil edildi. RA hastalarının 829'u (%39.2) ve SpA hastalarının 1165'i (%37.1) başka bir bDMARD'a geçerken (geçiş grubu) 1286 (%60.8) RA ve 1973 (%62.9) SpA hastası mevcut tedavilerine devam ediyordu (devam grubu). Takip süresi RA hastalarında ortanca 3.7 yıl (0-58.4 yıl aralığında) ve SpA hastalarında ortanca 3.8 yıl (0-45.1 yıl aralığında) idi. Geçiş grubunda hem RA hem de SPA hastalarında kadınların oranı erkeklerden daha yüksekti. Kullanılan ilk bDMARD, RA hastalarının %60.9'unda bir anti-TNF ve %39.1'inde bir diğer bDMARD idi. bDMARD'lar arasındaki geçiş paternlerine göre RA hastalarının %41'i bir anti-TNF'den bir başka anti-TNF'e ve %38.4'ü bir anti-TNF ajandan diğer etki mekanizmasına sahip bir bDMARD'a geçmişti. Hem RA hem de SpA hastalarında geçişin başlıca nedeni primer veya sekonder etkisizlik ve yan etki idi.

Hem hastaların akıbetlerini iyileştirmek hem de sağlık harcamalarının akılcı bir şekilde kullanılmasını sağlamak açısından romatolojik hastalarda bDMARD ile tedaviye uyum, tedavinin bırakılması veya bir bDMARD'dan diğerine geçiş yapılması konularında daha fazla veriye ihtiyaç bulunmaktadır.