Sarkoidoz histopatolojik olarak non-kazeifiye granülomatöz inflamasyonla seyreden, etyolojisi tam bilinmeyen, otoimmun doğada sistemik bir inflamatuvar hastalıktır. En sık akciğerler ve solunum sistemi tutulsa da, sarkoidozda lokomotor sistem dahil çeşitli sistem ve organlar tutulabilir. En sık romatolojik bulgu, eritema nodosumun eşlik ettiği, ayak bileği ve diz eklemlerini tutan artrittir. Kas tutuluşu asemptomatik olabileceği gibi, akut veya kronik miyozit veya nodüler kas kitleleri şeklinde de olabilir. Kemik tutuluşu daha çok eski ve ilerlemiş olgularda görülür ve deri lezyonlarıyla birliktelik gösterir. Bazan aksiyal tutuluş, daktilit, ekzokrin bez tutuluşu, damar duvar infiltrasyonu görülebilir. Bu nedenle, sarkoidoz inflamatuvar miyopatileri, kemik metastazlarını, psoriyatik artrit gibi spondilartritleri, Sjögren sendromunu veya vaskülitleri taklit edebilir. Hiperürisemi nedeniyle, gut ile de karışabilir. Sarkoidozda klinik seyir genelde iyidir ve spontan remisyonlar görülebilir. Tanıda altın standart histopatolojik özelliklerdir. Sarkoidoz tedavisinde kanıt düzeyi düşüktür; sınırlı sayıda klinik çalışma sonuçlarını, olgu sunumlarını ve uzman görüşünü yansıtır. En sık kullanılan tedavi ajanları kortikosteroidler ve klasik immunosupressiv ilaçlardır. Seçilmiş olgularda, tumör nekrotizan faktor inhibitörleri gibi çeşitli biyolojik ajanlar umut verici görünmektedir. Lokomotor sistem tutuluşu açısından, genelde sarkoid artriti ve miyoziti tedaviye daha iyi yanıt verirken, kemik lezyonları tedaviye daha dirençlidir.

Anahtar Kelimeler: Sarkoidoz, artrit, tanı, tedavi